Prawo kanoniczne obowiązuje w kościele Katolickim, jego nazwa pochodzi od podstawowej jednostki redakcyjnej Kościelnych aktów prawnych określanych mianem kanon. Prawo kanoniczne może oznaczać również dyscyplinę, której z kolei przedmiotem są normy należące do systemu prawa kanonicznego.

Można wyróżnić dwa źródła na podstawie, których stworzono prawo kanoniczne.

Pierwszymi z nich są źródła prawa powszechnego, i te obowiązują w kościele powszechnym. Wśród nich wyróżnia się prawo boskie:

1. naturalne – wywodzi się z natury człowieka,
2. pozytywne – zespół norm, które dane zostały od Boga w postaci naturalnego objawienia (Stary Testament - normy sądownicze i obyczajowe), (Nowy Testament - wola Chrystusa, ustanowienie Kościoła, zasady funkcjonowania, ustanowienie sposobu rządzenia).

Do nich zalicza się również prawo stanowione przez Kościół:

1. stanowi je papież – prawo papieskie,
2. stanowi je sobór – kolegium biskupów – prawo soborowe,
3. stanowione przez dykasterię kurii rzymskiej – ius constitutum.

Do drugich zalicza się źródła prawa partykularnego, jest to prawo obowiązujące w kościele partykularnym, np.

1. Statuty synodalne,
2. Księgi kościelne.