Ryle, Martin

27.09.1918 - 14.10.1984
Studia wyższe odbył w Bradfield i w Oksfordzie. W czasie wojny pomagał rozwijać techniki radarowe w ramach departamentu Obrony. Po wojnie, na Uniwersytecie w Cambridge stał się liderem rozwoju radioastronomii. Używając technik interferometrycznych, Ryle i jego koledzy określali położenie radioźródeł z dokładnością, która pozwalała odnaleźć je i badać w dziedzinie optycznej widma. Jego katalogi radioźródeł, od 1C do 5C, pozwoliły odkryć wiele radiogalaktyk i kwazarów. Przeprowadzone przez Niego zliczenia radioźródeł w stosunku do ich jasności dostarczyły silnych argumentów przemawiających za kosmologią ewoluującego Wszechświata. I Ryle stał się wielkim oponentem modelu stacjonarnego Wszechświata proponowanego m.in. przez Freda Hoyle. Był On twórcą techniki obserwacyjnej zwanej syntezą apertury, która pozwoliła uzyskać pomiary położeń i obrazy radioźródeł z nie spotykaną dotąd rozdzielczością. Był pierwszym w Wielkiej Brytanii profesorem radioastronomii i Astronomem Królewskim od 1972 do 1982 r.
Jego imię nosi duży radioteleskop w Cambridge. Jest laureatem Nagrody Nobla z roku 1974.