Obserwatorium Krakowskie

Założone przez Jana Śniadeckiego w 1792 r. Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zaraz po założeniu Obserwatorium zyskało sławę dzięki podjęciu najbardziej wtedy aktualnych zagadnień: pomiarów pozycji planet, planetoid i komet, obserwacji zakryć gwiazd przez Księżyc i zmian jasności gwiazd. Po roku 1803 działalność Obserwatorium zamarła na kilkadziesiąt lat. Próbowali ją wskrzesić w XIX i na początku XX w. Maxymilian Weisse, Franciszek Karliński i Maurycy Pius Rudzki, ale dopiero działalność Tadeusza Banachiewicza w latach 1919-1954 przyczyniła się do odrodzenia życia astronomicznego w tej placówce. W latach 1954-1964 przeniesiono Obserwatorium z centrum miasta do peryferyjnego "Fortu Skała", gdzie zainstalowano 35 cm teleskop Maksutowa i 50 cm teleskop paraboliczny z fotometrem fotoelektrycznym. Tam też w 1954 r. dokonano pierwszych w Polsce obserwacji radiowych Słońca, które prowadzi się systematycznie od 1957 r. na fali 50 cm. Obecnie prowadzi się obserwacje fotometryczne i astrometryczne oraz badania teoretyczne z zakresu analizy zmiennych zaćmieniowych, statystyki rozmieszczenia i orientacji galaktyk i radioźródeł, kosmologii itp. Kolejnymi kierownikami Obserwatorium Krakowskiego byli: Karol Kozieł, Eugeniusz Rybka, Andrzej Zięba, Józef Masłowski i Michał Ostrowski.