Hertzsprung, Einar

8.10.1873 - 21.10.1967
Duńczyk, studiował inżynierię chemiczną w Kopenhadze, pracował jako chemik w St.Petersburgu i studiował fotochemię w Lipsku. W roku 1901 powrócił do Danii i został niezależnym astronomem. W 1909 r. udaje się do Getyngi na zaproszenie Karla Schwarzschilda i z nim przenosi się do Poczdamu. Od 1919 do 1944 r. pracuje w Obserwatorium w Leidzie, gdzie przez ostatnie 9 lat jest dyrektorem. Najbardziej znane jego odkrycie to stwierdzenie, że zmiany szerokości linii widmowych są powiązane z gęstością ich atmosfer (olbrzymy i karły) oraz pierwszy opublikowany diagram "kolor-jasność". On pierwszy kalibrował relację "okres-jasność absolutna" (krzywą Shapleya) dla cefeid i wykorzystał ją do określenia odległości małego Obłoku Magellana. On również wyznaczył ruchy własne, barwy i jasności tysięcy gwiazd w Plejadach i zmierzył około miliona położeń gwiazd podwójnych.
Jego nazwisko nosi:
- słynny diagram H-R (Hertzsprunga-Rusella),
- krater na Księżycu,
- planetka nr 1693 (Hertzsprung).