Bethe, Hans Albrecht

2.071906 - żyje
Urodzony w Strassburgu, studiował na Uniwersytetach we Frankfurcie i Monachium, gdzie uzyskał doktorat w 1928 r. Zajmował się teorią elektronów w kryształach, ujemnym jonem wodoru i przechodzeniem cząsteczek naładowanych przez materię. Niemcy opuszcza w 1933 r. udając się najpierw do Anglii, a później (1935) do Uniwersytetu Cornella w USA. Tam wydaje Biblię Bethego serię przeglądowych artykułów, które stanowią pierwszy podręcznik fizyki jądrowej. Później (1938), rozważając źródła energii gwiazd, proponuje cykl CNO (cykl Bethego) jako główne źródło energii bardziej masywnych gwiazd i rozwija teorię cyklu proton-proton , który funkcjonuje głównie w mniej masywnych gwiazdach i naszym Słońcu. W latach wojny Bethe przewodzi grupie teoretyków w Los Alamos, gdzie została wyprodukowana pierwsza bomba atomowa. Po wojnie w dalszym ciągu pracuje twórczo w dziedzinie fizyki jądrowej, jest doradcą różnych agencji rządowych, m.in. ds. obrony, polityki energetycznej. Ciągle kontynuuje swe badania dotyczące supernowych, gwiazd neutronowych, czarnych dziur i innych problemów teoretycznej astrofizyki.
Za swe prace wielokrotnie nagradzany i odznaczany. Laureat nagrody Nobla w 1967 r.